Σημερα ξυπνησα αδυναμη.αδυναμη να σε αντιμετωπισω..αδυναμη να σε αρνηθω..

Ξυπνησα καπως αποτομα..μου πηρε μερικα δευτερολεπτα να συνελθω και να πεσει το βαρυ πεπλο της θλιψης παλι μπροστα μου.το σωμα μου το νιωθω αδυναμο.δεν μπορω να κουνηθω.το κεφαλι μου βουιζει(δεν ξερω αμα είναι από το αλκοολ ή από την πολύ σκεψη)σκεψεις σκεψεις ξανα και ξανα πρωι βραδυ..λες και θα ανακαλυψω κατι.λες και ξαφνικα θα μου ερθει μια ιδεα και θα τα λυσει όλα.λες και με ένα μαγικο τροπο θα καταφερω να αλλαξω τα πραγματα και να γυρισω στην στιγμη εκεινη που ημασταν μαζι αγκαλια.
Προσπαθω να πεισω τον εαυτο μου να σηκωθει και να βγει εξω.ξερω εχω μια ζωη να ζησω και να αντιμετωπισω.μηχανικες κινησεις.εξοδοι χωρις ουσια.και κάθε βραδυ ο φοβος της επιστροφης στο αδειο σπιτι με ωθει και με οδηγοι σε ότι πιστευω πως θα με κανει να ξεχασω.καθε μπαρακι και κάθε ποτο πια είναι φιλοι μου.πινω προσπαθωντας να ξεχασω,προσπαθωντας να καταλαβω και προσπαθωντας ισως να σε ξεπερασω?\αλλα τα πραγματα ολο και χειροτερα.τα σεναρια στο μυαλο μου ολο και πιο παρανοικα.τωρα καταλαβαινω πως γραφονται τα παραμυθια,οι ιστοριες τρομου και όλα τα αλλα μυθυστορηματα.η ανθρωπινη φαντασια καλπαζει και φτιαχνει τρελα σχεδια πανω στην απελπισια και παρεα με μια ραγισμενη καρδια.σε φανταζομαι να κανεις πραγματα που δεν τα εκανες μαζι μου.να ερωτευεσαι άλλη,να προσπαθεις να με πληγωσεις.καθε βραδυ και ένα καινουριο σεναριο.αλλη μια ιστορια.και μετα η καρδια να χτυπαει σαν τρελη,η κοιλια να δενεται κομπος και εγω εκει να μπηγω τα κλαματα μονο στην σκεψη ότι μπορει να συμβουν όλα αυτά.ποσες ιστοριες θα πλασω ακομα?ποσο αστειρευτη ποσοτητα φαντασιας μπορει να διαθετει αυτό το κεφαλι?
Με παιρνει ο υπνος αναμεσα στα μισοτελειωμενα μπουκαλια,στα χαρτομαντιλα και στο κινητο μου ακριβως διπλα μου(ναι γιατι ο κάθε χωρισμενος ζει για πολύ καιρο σαν σιαμαιος με το κινητο του και την ελπιδα πως θα χτυπησει και ο άλλος θα μας θελει παλι πισω)..ονειρα μπερδεμενα.την μια στιγμες που ζησαμε ,την άλλη κλαματα..
Νωρις το πρωι μια ηλιαχτιδα με ξυπναει παρα την θεληση μου,στην αρχη πηγα να σηκωθω να τραβηξω την κουρτινα και να γυρισω παλι στο σκοταδι και στον ατελειωτο υπνο μου αλλα μετα σκεφτηκα:δεν βαριεσαι?ας αφησω λιγο τον ηλιο να με ζεστανει..:)