Πόσες φορές

Προσπαθώ να μετρήσω πόσες φορές σε μπέρδεψα κάπου στο δρόμο.Πόσες φορές κοίταξα τα αμάξια που είναι ίδια με τα δικά σου,πόσες φορές νόμιζα οτι είδα τους φίλους σου,είδα κάποιον να φοράει τα ρουχα σου.Πόσες φορές ένιωσα τον σφιγμό στο στομάχι μου και το αίμα μου να παγώνει νομίζοντας οτι σε είδα να περνάς.Σε πόσα πρόσωπα σε έχω δει...αλλά ποτέ δεν είσαι εσυ..έχει γίνει ένα μαρτύριο.Βασανιστήριο να τριγυρνάω πια σε αυτήν την πόλη που είναι στοιχειωμένη απο την παρουσία ή τις αναμνήσεις σου.Όπου και να πάω,όπου και να κοιτάξω κάτι θα μου θυμίσει,κάποιο τρόπο θα βρείς να τρυπώσεις στη σκέψη μου και να με κάνεις να νιώσω για άλλη μια φορά ταχυπαλμία και τις πεταλουδες στο στομάχι μου να στήνουν χορό.
Τόσες μα τόσες φορές νομίζω πως σε βλέπω στα πρόσωπα άλλων...που θα μου πάει,κάποια στιγμή θα πετύχω και το δικό σου..

Απόψε θα σε ονειρευτώ..

Ορκίζομαι είναι η τελευταία φορά που κοιτάζω τις φωτογραφίες μας.Ορκίζομαι είναι η τελευταία φορά που αναπολώ τις στιγμές μας..Ορκίζομαι...Μα ποιον κοροιδεύω?Πόσες φορές ορκίστηκα το ίδιο..Πόσες υποσχέσεις έδωσα στον εαυτό μου μα δεν μπόρεσα να σε βγάλω από μέσα μου?
Και γι' αυτό για άλλη μια φορα θα κλείσω τα φώτα,θα ξαναξαπλώσω και 'απόψε θα σ'ονειρευτώ ξανα,τα χείλη σου θα θυμηθώ ξανά,δικιά μου μέχρι το πρωί,ποτέ να μη μου ξαναφύγεις'..θα ονειρευτώ ότι είσαι δικός μου,ότι είσαι εδώ,οτι δε με πλήγωσες.οτι είσαι αυτός που πιστεύω,ότι μ'αγαπάς ακόμα έστω και λίγο.
Αύριο το πρωί παλι θα ορκιστώ πως ήταν η τελευταία φορά.

"τι να θυμηθώ απ΄τα μάτια σου,που 'χω να τα δώ ένα μήνα.

Μετά από τόσο καιρό παλι το ίδιο..Ένα κατά τα άλλα ήσυχο βράδυ βρέθηκα να πίνω κρασί και να ξετυλιγονται πάλι οι αναμνήσεις μου..μας..
Ξύπνησαν δειλά δειλά και μετα όλο και πιο έντονα και παθιασμένα όλα τα γνώριμα παλιά συναισθήματα έρωτα που με νύχια και δόντια κρατιεμαι και προσπαθώ να τα πνίξω..
Έχεις νιώσει ποτέ,έχει νιώσει ποτέ κανείς σα?την ανάγκη να έρθω εκείνη ακριβώς τη στιγμή της αδυναμιας,να έρθω κάτω απο το σπίτι σου,να κλάψω,με κλάμα δυνατο και βαθυ σαν σπαραγμο,με λυγμους και πόνο και να σου πω πόσο μα πόσο πολύ μπορεί να σ΄αγαπω.Τίποτα άλλο δεν θα είχα να σου πω,τίποτα άλλο δεν πρόκειται να σου πω αμα ποτέ καταφερω να το κάνω..Σ΄σαγαπώ μόνο.. και ίσως μια συγνώμη..δυο μάλλον.Μια απο σένα που σ αγαπω τόσο και δεν μπορώ να σε αφήσω και μια απο τον εαυτό μου που σ΄σαγαπω ακόμα μετα απ΄όλα αυτά που μου έχεις κάνει..
Αλλά μετά ξαφνικά συνέρχομαι και λεώ να πάω για ύπνο καλυτερα.Αύριο πάλι.

Τυχαία συνάντηση

Τυχαία συναντήση?Αποπνικτική η ατμόσφαιρα..Αδύνατον να μείνω στον ίδιο χώρο μαζί σου και να μείνω άνετη και ανεπηρέαστη..Πνιγόμουν.
Βγήκα στο μπαλκόνι να κάνω τσιγάρο.Ποιος εγώ?Τσιγάρο?
Βράδυ Κυριακής και άρχισα να χαζεύω τα αμάξια και τους περαστικούς..
Άρχισε σιγά σιγά να μύριζει άνοιξη και εγώ να σκέφτομαι και να νοσταλγώ κάποιες στιγμές μας.
Εκλεισα τα μάτια μου και καθώς ένιωθα τον καπνό να γεμίζει τα πενυμόνια μου και να με πνίγει(όντας άμαθη στο τσιγαρο) ήθελα τόσο πολύ να έρθεις και εσύ εκει έξω.Να βγείς στο μπαλκόνι να κάτσεις δίπλα μου και να μου πείς μια απλή κουβέντα.Έσφιγγα τα μάτια μου όλο και πιο δυνατά και αλήθεια για μια στιγμή(μονάχα μία) πίστεψα όντως πως θα έρθεις...Τόσο πολύ το ζητούσα,νόμιζα πως θα είχες ακούσει την κραυγή μου.
Άνοιξα τα μάτια μου και δεν ήσουν εκεί.Κοίταξα μέσα και σε είδα να χαζεύεις αδιάφορα γύρω σου.Τίποτα δεν ένιωσες.Τίποτα δεν είχες ακούσει.Έφυγες..
Το βράδυ σε είδα στον ύπνο μου.Είδα λέει οτι με έσφιγγες τόσο δυνατά στην αγκαλιά σου και δεν μιλούσες.Ξύπνησα και ένιωθα περίεργα.Πως γίνεται στα όνειρα μου να κάνεις πάντα όλα όσα δεν έχεις τα κότσια να τα κάνεις στην πραγματικότητα?
Μια φορά μονάχα να μου αποδείκνυες ότι έχω δίκιο που ακόμα πιστεύω σε σένα ..πως έχω δίκιο που σε υπερασπίζομαι στον ίδιο μου τον εαυτό..
Αλλά ξέχασα..ο εγωισμός σου μάλλον θολώνει τα πάντα και δεν μπορείς ποτέ!