Προσπαθώ να μετρήσω πόσες φορές σε μπέρδεψα κάπου στο δρόμο.Πόσες φορές κοίταξα τα αμάξια που είναι ίδια με τα δικά σου,πόσες φορές νόμιζα οτι είδα τους φίλους σου,είδα κάποιον να φοράει τα ρουχα σου.Πόσες φορές ένιωσα τον σφιγμό στο στομάχι μου και το αίμα μου να παγώνει νομίζοντας οτι σε είδα να περνάς.Σε πόσα πρόσωπα σε έχω δει...αλλά ποτέ δεν είσαι εσυ..έχει γίνει ένα μαρτύριο.Βασανιστήριο να τριγυρνάω πια σε αυτήν την πόλη που είναι στοιχειωμένη απο την παρουσία ή τις αναμνήσεις σου.Όπου και να πάω,όπου και να κοιτάξω κάτι θα μου θυμίσει,κάποιο τρόπο θα βρείς να τρυπώσεις στη σκέψη μου και να με κάνεις να νιώσω για άλλη μια φορά ταχυπαλμία και τις πεταλουδες στο στομάχι μου να στήνουν χορό.
Τόσες μα τόσες φορές νομίζω πως σε βλέπω στα πρόσωπα άλλων...που θα μου πάει,κάποια στιγμή θα πετύχω και το δικό σου..
Και πόσες ακόμα θα έρθουν.....ανφορτσουνατλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήaaax!καλα τα λεςς!
ΑπάντησηΔιαγραφήαν θες κανε με παρακολουθηση!
http://elenikarlou.blogspot.com/
new blood in the town ;)
πολύ όμορφο το όνομα σου!δροσερό!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι πλύ όμορφα και αυτά που γράφεις!τις λατρεύω αυτές τις πεταλούδες στο στομάχι ακόμα και αν είναι από όχι και τόσο ευχάριστο λόγο!!
http://fashionablylonely.blogspot.com/