Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

"τι να θυμηθώ απ΄τα μάτια σου,που 'χω να τα δώ ένα μήνα.



Μετά από τόσο καιρό παλι το ίδιο..Ένα κατά τα άλλα ήσυχο βράδυ βρέθηκα να πίνω κρασί και να ξετυλιγονται πάλι οι αναμνήσεις μου..μας..
Ξύπνησαν δειλά δειλά και μετα όλο και πιο έντονα και παθιασμένα όλα τα γνώριμα παλιά συναισθήματα έρωτα που με νύχια και δόντια κρατιεμαι και προσπαθώ να τα πνίξω..
Έχεις νιώσει ποτέ,έχει νιώσει ποτέ κανείς σα?την ανάγκη να έρθω εκείνη ακριβώς τη στιγμή της αδυναμιας,να έρθω κάτω απο το σπίτι σου,να κλάψω,με κλάμα δυνατο και βαθυ σαν σπαραγμο,με λυγμους και πόνο και να σου πω πόσο μα πόσο πολύ μπορεί να σ΄αγαπω.Τίποτα άλλο δεν θα είχα να σου πω,τίποτα άλλο δεν πρόκειται να σου πω αμα ποτέ καταφερω να το κάνω..Σ΄σαγαπώ μόνο.. και ίσως μια συγνώμη..δυο μάλλον.Μια απο σένα που σ αγαπω τόσο και δεν μπορώ να σε αφήσω και μια απο τον εαυτό μου που σ΄σαγαπω ακόμα μετα απ΄όλα αυτά που μου έχεις κάνει..
Αλλά μετά ξαφνικά συνέρχομαι και λεώ να πάω για ύπνο καλυτερα.Αύριο πάλι.

1 σχόλιο: